Ελεγείες του Μαύρου - Εκάτη

(7)

Εισχωρώντας αργά μέσα στο Μαύρο,

όπως αργά εζούμαρε  ο Andrei Tarkovsky

μπαίνοντας στο μισοσκότεινο δωμάτιο της "Νοσταλγίας",

παραμερίζουν ανθρακιές δαντέλες.

Ρινίσματα σιδήρου ίπτανται περιέργως

και μαύρα φτερά που ξεκόλλησαν

όταν ο Κ. Σμυρλής *1 ετρόμαξε

που του ξεφύτρωσε απ΄τον ώμο.

Καπνισμένα πτώματα αηδονιών,

μαύροι ηλεκτροφόρους ιχθείς

που έβγαλε ο αέρας απ΄τα βάθη των Ωκεανών

και DNA από punks που πέθαναν μες τα ναρκωτικά.

Κι αυτό είναι μόνο ο προθάλαμος...

Μετά έρχονται καταιγηδόν

τα Μαύρα Φώτα που σαρώνουνε το Φόβο,

το εσωτερικό ετοιμοθάνατο*2 φεγγάρι του 'Αρη

κι εκεί μέσα, στον αχανή κρατήρα Stickney

κρύβεται το κυνηγημένο και τρομαγμένο ανδροειδές

Vallerio Jasarai *3

Μετά, 

το Μαύρο γίνεται πιό βαθύ,

αέρας σηκώνεται

κι ακούγεται φωνή βελούδινη να τραγουδά

"ποιός έχει μαύρη τη καρδιά

να γίνουμε συντρόφοι,

να περπατάμε σ΄ερημιές, 

να μη θωρούμ΄αθρώποι"

Εκεί,

το τοπίο τούμπα γυρίζει

καθώς σε ρουφάει μέσα του

προς ένα κυπαρίσσι

που καμπυλώνει απ΄τις βιτσιές του ανέμου

κι όπου,

σταθερά στη κορφή του γραπωμένο

ένα μαύρο πουλί

που

άλλοτε λέγεται Μαρίκα

κι άλλοτε Κατινάκι.

*1   http://elkibra-nouros.blogspot.com/2009/04/to.html

*2   θα πεθάνει σε 30-80 εκατομμύρια χρόνια

*3  όνομα ανδροειδούς από το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Κ. Λαδόπουλου "Ηλέκτρα Ζ."